تا فردا

بگذر از نام و نشانت , ناز با اين واله كم كن 

چون نهايت خانه ما در دل خاك است و گِل 

چند روز مانده را با اين دل آشفته سر كن 

دست بردار از همه بود و نبود و عالم رويائيش

نوش هر لحظه براى عشق ، جانِ خود پيمانه  كن 

بر آغوش گلِ سرخ 

زيبا ديدمت

با دستان مصمم و چشمانى پر نشاط 

خنده بر لب و هوشيار

مهربان ديدمت 

با هر نفست به قلبم هديه ميدهى

شوق عشق و زندگى و

شورِ ديدنت 

امروز هم به قبله سجده ميكنم 

به لطف  و شكرانه او 

و حس ديدنت